Pas op voor selectiestress – ook die van de selecteur!

grenslijn“Wij gaan niet met u in zee. U heeft geen echte coachopleiding gedaan.”

 

Of ik langs wilde komen voor een selectiegesprek bij een grote dienstverlener om te onderzoeken of ik één van de preferred supplier coaches kon worden voor hun medewerkers. “Natuurlijk kom ik graag! Wat een leuke kans – ik doe iets soortgelijks al voor een andere grote organisatie en die samenwerking levert veel win-win op. Leuk om dat mogelijk voor deze organisatie ook te doen.”

Met mijn beroepsgerichte cv in de hand en mijn gebruikelijke portie enthousiasme die ontstaat als ik ga sparren over mijn vak en mijn visie daarop met vakgenoten (drie personen van het HR en MD team in dit geval), ging ik het gesprek in. Het werd een dynamisch gesprek waarin we spraken over de verschillende ontwikkelingsvraagstukken die bij medewerkers in een veranderende organisatie ontstaan. Ik schetste welke positief opbouwende trajecten ik, in de tien jaar dat ik actief ben, bij soortgelijke vraagstukken heb doorlopen en wat de effecten daarvan waren.

Ik zat er lekker in. Kon mijn enthousiasme en mijn gedachtengoed over tafel brengen. Stelde een paar doorvragen naar aanleiding van hun vragen (één van de tips die ik bij een sollicitatieadvies steevast geef) en schetste met behulp van een mooie STAR mijn aanpak. Van mijn a propos geblazen voelde ik me dan ook toen aan het eind van het gesprek mij de vraag nog even werd gesteld: “Heb je ook een echte coachopleiding gevolgd?”

Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd. Hoezo die vraag? Ik had toch heel duidelijk al mijn ervaring (tien jaar!) en successen in de etalage gezet? Ik had toch laten zien dat ik veel in huis heb? De vraag naar een opleiding wijst vaak op twijfel aan deskundigheid – had ik die dan zo laten liggen?
In plaats van te checken wat de aanleiding van die vraag was, ging ik er op in door te vertellen dat ik in 2003 een Enneagram opleiding had gedaan maar dat ik vooral veel had geleerd door mijn ervaring en door aanvullende zelfstudie. Ik gooide er nog even bovenop dat ik een Noloc-erkenning had, een ‘bewijs van kunnen’ afgegeven door de beroepsvereniging voor loopbaanprofessionals. Daar werd nog wel even een aantekening van gemaakt, zag ik vanuit mijn ooghoek.

Ruim een week later kreeg ik bericht dat ik niet aan de coachpool werd toegevoegd en dat de belangrijkste reden was dat ik geen echte coachopleiding had gevolgd. Ik zakte door mijn stoel, van verontwaardiging maar ook van schaamte. Ken je dat, dat je dan zelfs even aan jezelf gaat twijfelen?

Nou kan ik hier van alles over gaan zeggen in deze column waarin ik mijn levenslessen – en hoe ik daar op reflecteer – met je deel. Wat ik vooral wil meenemen uit deze ervaring is dat ondanks mijn enthousiasme, of misschien wel dankzij mijn enthousiasme, ik deze drie personen niet heb kunnen overtuigen van mijn expertise. Met bevlogenheid en persoonlijke overtuiging alleen kom je er niet bij iedereen. Sommige mensen hebben ander bewijsmateriaal nodig om zich vertrouwd bij je te voelen. Ik wist/weet dat en heb in die behoefte niet voldoende voorzien tijdens dat gesprek. Wat een gemiste kans (voor beide partijen durf ik heel eigenwijs te zeggen..☺️ )

Selecteren is net zo spannend als geselecteerd worden

We denken vaak dat het de sollicitant is die een selectieprocedure spannend vindt. Maar voor de andere partij is het net zo spannend. In een korte tijd moet de selecteur uit een aantal personen de juiste kiezen om mee in zee te gaan. Kiest hij de verkeerde, dan heeft dat een aantal vervelende zaken tot gevolg (slechte resultaten, opnieuw moeten werven en inwerken). Bij hoge druk vertrouwt de één vooral op cijfers en papieren, de ander vooral op gevoel en verhalen. En dus zul je als sollicitant (of coach die graag haar waarde levert in een coachpool) in beide behoeften moeten voorzien tijdens een gesprek.

Grijp tijdens het selectiegesprek ieder mogelijk moment aan om een aantal zaken die je hebt voorbereid in de etalage te zetten en let daarbij op een goede mix van:

  1. het delen van je ervaring en wat je de andere partij oplevert met behulp van een aantal STARs
  2. het benoemen van je kennis door met naam en toenaam te vertellen welke kennis je hebt opgedaan (schuw in dit geval jargon niet..)

Ik hoor me dit nog zo uitleggen aan een van mijn cliënten onlangs.. Het klopt wat ze zeggen dat je eigen advies opvolgen lastig is. Door nu zelf aan den lijve te ervaren wat mijn loopbaancliënten ervaren in hun sollicitatiegesprekken en deze ervaring flink te evalueren, heb ik wel weer bijgeleerd. Jammer dat ik dat niet op mijn cv bij ‘Opleidingen’ kan vermelden..

Hartelijke groet,
Esther Esselbrugge

 

GERELATEERDE ARTIKELEN UIT DE LOOPBAANBIEB
• Presenteer je competenties met een STARR 
• 6 tips om sterk en sympathiek over te komen

 

LEESTIPS N.A.V. DIT ARTIKEL
Laat je ook informeren en inspireren door:

hoe je goed gevonden wordt - Tom Scholte solliciteren is werken - G. Lettinga ondernemend solliciteren - C. van der Kuijp

 

Wil jij met een frisse blik kijken naar jouw uitdagingen? Ik help je er graag mee. Lees meer over het hoe en wat op mijn pagina over coaching, stuur me een bericht of bel me op 06 – 14 63 67 66.
Inspirerende carrièreprikkels ontvangen op Facebook? Ga dan naar LoopbaanIMPULS en klik op de Vind ik leuk button.